Opowieści kanterberyjskie

Opowieści kanterberyjskie
Utwór autorstwa czternastowiecznego pisarza angielskiego Geoffreya Chaucera stanowi przykład powieści ramowej. Przypomina swą formą Baśnie tysiąca i jednej nocy lub Dekamerona Boccaccia.
/ 21.09.2010 09:19
Opowieści kanterberyjskie

Fabuła opiera się na następującym schemacie: trzydziestu pielgrzymów wybiera się w podróż do grobu św. Tomasza w Canterbury.

Są wśród nich reprezentanci różnych środowisk średniowiecznej Anglii: Rycerz, Proboszcz, Dama z Bath, Kupiec, Woźny, Lekarz, Giermek, Młynarz, Przeorysza i inni.

W gospodzie „Pod Kaftanem” następuje  zawiązanie akcji: ogłoszony zostaje konkurs na najciekawszą opowieść, którą pątnicy snuć będą w czasie podróży, a nagrodę stanowi gościna „zafundowana” przez  karczmarza, inicjatora tej zabawy.

Wprawdzie nie dowiemy się, kto wygrał konkurs, bo autor nie dokończył swego dzieła, ale posiada ono niewątpliwie inną cenną  wartość: jest niezwykle bogatym obrazem życia średniowiecznej Anglii, obrazem ówczesnych ludzi, ich obyczajów i mentalności.

Opowiadający poruszają przeróżne  tematy: przygody, miłości, pieniędzy, zdrady, kobiet, śmierci.

Dowiadujemy się, jak młoda żona zdradziła starego męża, jak potoczyły się losy Cecylii, jakich występków  dopuścili się dostojnicy.

Opowieści charakteryzują się wielkim realizmem przedstawionych obrazów i osób, ale też zawierają humor i satyrę oraz wiele filozoficznych  stwierdzeń dotyczących ludzi i życia.

Ważną rzeczą jest fakt, że dotyczą spraw ludzkich i ziemskiego życia, ich bohaterami są zwykli, przeciętni obywatele, obdarzeni nie tylko samymi zaletami.

Dzięki temu Opowieści stanowią ważny ze względów poznawczych utwór literatury średniowiecznej.

Zobacz też : Średniowiecze w Polsce

Redakcja poleca

REKLAMA