Prozaik, dziennikarz i poeta. W czasie okupacji współpracował z Batalionami Chłopskimi. Po 1945 r. był dziennikarzem i reporterem pism ludowych, od 1983 r. członkiem Rady Krajowej PRON. Jest autorem opowiadań i powieści poświęconych tematyce wiejskiej.
Opisuje przemiany polskiej wsi po 1945 r. Napisał powieści: Ziemi przypisany (1962), W słońcu (1963), Tańczący jastrząb (1967), Przepłyniesz rzekę (1973), Oset (1977), Ukraść brata (1982), W gąszczu bram (1989); opowiadania: Zwalony wiąz (1962), Gitara z rajskiej czereśni (1990); zbiory wierszy: Kochany smutek (1992), Te dni moje (1995). Tańczący jastrząb to powieść o przystosowaniu się do nowych warunków społecznych głównego bohatera, Michała Topornego.
Dzieciństwo i młodość upłynęły mu na wsi, w prymitywizmie i szarości chłopskiej egzystencji. Próbuje się z tego stanu wyrwać poprzez podjęcie nauki w gimnazjum, co umożliwia mu hojność stryja Alojza, przysyłającego z Francji pieniądze. Bohater nie zamyka się w opłotkach własnego gospodarstwa, kusi go i ciągnie świat. Z reformy rolnej otrzymał ziemię, w mieście zdał maturę, podjął studia.
Zobacz też : Literatura lat wojennych
Jego życie podlega podziałowi na miejskie i wiejskie. Zerwał z biernością i pokorą, dzięki pracowitości, uporowi, wytrwałości i potrzebie wiedzy jako jeden z pierwszych zachłysnął się złudnymi blaskami miasta, a na miejskim gruncie czuł się przybłędą. Najpierw jako student, później inżynier, doskonale rozumiał, że przystosowanie się do nowej rzeczywistości wymaga od niego całkowitego zerwania z tradycją, wyzbycia się wszystkiego, co go wiązało ze wsią. Próbuje więc oddalić się od przeszłości, ale nie jest to możliwe.
Nadal pozostaje chłopem obeznanym z grabiami, cepem, widłami i rdzawym kolorem ziemi, mimo że na gruncie miejskim odnosi kolejne sukcesy. Małżeństwo z młodą, piękną i posażną panną z koneksjami pozwala mu wejść lepszy świat, szybko pokonuje kolejne szczeble awansu nawet za cenę nieuczciwości i bezwzględności wobec innych pracowników.
Ale zdradził własną klasę, odciął się od braci chłopów, zaczął traktować ich z taką samą wyższością, jak jego traktował przed wojną dziedzic. Na miejskim gruncie ujawniły się negatywne cechy bohatera dążącego za wszelką cenę do kariery i próbującego za wszelką cenę zapomnieć o swym chłopskim pochodzeniu. Dlatego Michał Toporny musi ponieść klęskę, musi umrzeć.
Zobacz też : Miron Białoszewski "Pamiętnik z powstania warszawskiego"
Tańczący jastrząb ma charakter powieści-moralitetu, ukazuje życie człowieka w strasznym uwikłaniu, w rozterce, w stałej antynomii między złudą kariery a nieszczęściem płynącym z zaprzeczenia własnej tożsamości.
Źródło : Wydawnictwo Printex
