Klucz do porozumienia z nadpobudliwym dzieckiem…
- Upewnij się, że dziecko słucha.
Zatrzymaj je w biegu. Przysuń się do niego bliżej. Każ mu podejść do Ciebie. Patrz mu prosto w oczy. Poproś o powtórzenie Twoich słów.
- Nie atakuj!
Przedstaw bez oskarżeń, co Cię denerwuje ("Nie podoba mi się, że krzyczysz, kiedy śpi twoja siostra"). Stwierdzenia Ty zawsze albo Ty nigdy łatwo wywołują wybuch.
- Powiedz jasno, co chcesz żeby dziecko zrobiło.
Użyj precyzyjnej i krótkiej instrukcji ("Oczekuję, że przez następną godzinę będziesz się bawił w swoim pokoju").
- Używaj jak najmniej słów.
Przypominaj znane już dziecku zasady krótkimi hasłami ("Siostra śpi. Obowiązuje cisza. Cisza").
- Słowa na piśmie mają większą wagę.
Napisz krótki list. ("Siostra śpi. Potrzebuje odpocząć. Baw się cicho"). Napisz jeszcze krótszy list na wielkiej kolorowej kartce ("Cisza poobiednia").
- Dostosuj wyraz twarzy i ton głosu do treści, które przekazujesz dziecku.
- Odeślij na Syberię i odzyskaj spokój.
- Zatrzymaj świat, dopóki dziecko nie wykona polecenia.
Czytaj też: Dysleksja a ADHD.
Opracowanie: pedagog Kinga Ignaszewska – Łaz
Źródło: Hallowel E., Ratey J. W świecie ADHD. Nadpobudliwość psychoruchowa z zaburzeniami uwagi u dzieci i dorosłych, Natowska H. Wychowanie dziecka nadpobudliwego, Wolańczyk T., Kołakowski A., Skotnicka M. Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci, Wolańczyk T., Kołakowski A., Pisula A., Skotnicka M. Dziecko z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). Objawy i sposoby pomocy.
Polecamy: Radzenie sobie z ADHD w rodzinie
