Hemingway Ernest (1899 - 1961)
Pisarz amerykański, którego twórczość ma charakter autobiograficzny, był synem lekarza. Po maturze zaczął pracować w zawodzie dziennikarza - reportera. Jako korespondent wojenny uczestniczył najpierw w pierwszej wojnie światowej (we Włoszech był ciężko ranny), potem w Hiszpanii w wojnie domowej, wreszcie w drugiej wojnie światowej.
Dużo podróżował, np. w latach 1933-1934 przebywał w Afryce. Przeżył wiele przygód, poznał wielu interesujących ludzi, a o tym wszystkim pisał w swoich utworach: Słońce też wschodzi (1926), Komu bije dzwon (1940), Stary człowiek i morze (1952), Zielone wzgórza Afryki (1935). Pasjonował się myślistwem, łowieniem ryb, korridą, tym pasjom poświecił wiele opowiadań, np. Śniegi Kilimandżaro (1956), 48 opowiadań (1938), Rzeka dwóch serc (1962). W 1954 r. otrzymał Nagrodę Nobla.
Bohater utworów Hemingway’a to człowiek mocny, pełen energii i nieugiętej odwagi, np. Jack z Pięćdziesięciu kawałków, Manuel z Niepokonanego, Sandiago z opowiadania Stary człowiek i morze. Ale jest to również człowiek pełen słabości, wahań, świadomy swojej porażki. Taka postacią jest Frederic Henry z Pożegnania z bronią, u którego instynkt życia i rozsądek wypierają poczucie wojskowego obowiązku, którego imperatywem moralnym staje się miłość. Taką postacią jest również
Nick Adams z opowiadania Rzeka dwóch serc oraz Jake Barnes z powieści Słońce też wschodzi. W walce, która nazywa się życiem, bohaterowie są skazani na klęskę.
Chociażby udało się im przezwyciężyć własną słabość (np. Santiago), ulegną przed przeznaczonym im losem, od którego nie ma ucieczki: przed śmiercią, przed starością; ale ważniejsza jest sama walka niż jej efekt. Człowiek może być pokonany w ostatecznym rozrachunku, ale życie jego nie jest zmarnowane, jeśli walczył pięknie.
Zobacz też: Najważniejsi twórcy literatury amerykańskiej
Komu bije dzwon, jedna z najlepszych powieści Hamingway’a, opowiada o Robercie Jordanie, który jako amerykański ochotnik walczy w Hiszpanii z reżimem generała Franco. Jego misją jest zniszczenie mostu, ważnego strategicznie punktu. Bohater wykona zadanie, chociaż wie, że to działanie niezbyt rozsądne, że akcja ma niewielkie szanse powodzenia, a zapłacić za nią trzeba życiem. Jego tragedię pogłębia fakt poznania Marii, dziewczyny skrzywdzonej przez faszystów. Ona okazuje się miłością jego życia, zresztą ostatnią, gdyż Jordan ginie, samotnie oczekując wroga.
Śmiertelnie ranny, odmawia sobie nawet ulgi samobójczego strzału, by pozostałe w magazynku naboje wystrzelić w nadchodzących nieprzyjaciół. Robert Jordan zaangażował się w sprawę walki o demokrację i dla tej sprawy zginął. Nie wiemy, czy determinacja jego wypływała z gorącej walki w ideały, czy tylko z przekonania, że znalazł sprawę, o którą może walczyć. Walka wyzwala go z wyobcowania oraz jest ratunkiem przed pustką, którą pozostawiły w nim dawne przeżycia. „Nie pytaj, komu bije dzwon - bije on tobie” - mówi motto utworu. Hemingway przestrzega wszystkich obojętnych na cudzy ból, na zło i cierpienie, które prędzej czy później dotrą do każdego, jeśli nie podejmie się z nimi walki.
Zobacz też: Najważniejsi twórcy literatury angielskiej
Źródło: Wydawnictwo Printex